Θρησκευτικά; Μα πως γίνεται να βαθμολογήσεις την πίστη του άλλου;

Θρησκευτικά. Ίσως το κατεξοχήν μάθημα που εκφράζει την οπισθοδρόμηση και το συντηρητισμό του σύγχρονου σχολείου. Βέβαια ένα πράγμα είναι σίγουρο. Πως αν το πείτε αυτό στον Θρησκευτικό σας θα στείλει γραμμή στο γραφείο, επειδή προσβάλατε αυτόν, το Θεό και την Ελλάδα (Γιατί Χριστιανοσύνη χωρίς Ελλάδα δε νοείται, όπως μας πληροφορεί συνέχεια ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος κατά κόσμον Παρασκευαϊδης).

Είναι γεγονός πως τα Θρησκευτικά έχουν ως στόχο να χειραγωγήσουν τη σκέψη μας με σκοπό να περάσουν το μήνυμα του «πίστευε και μη ερεύνα» και παράλληλα τη μη αμφισβήτηση του ρόλου που παίζει σήμερα η Εκκλησία (χιλιόμετρα μακριά από τις αρχές της κοινοκτημοσύνης και της ταπεινότητας). Το ερώτημα είναι ένα. Γιατί να μη γίνουμε καλοί Μουσουλμάνοι ή καλοί Βουδιστές ή καλοί άθεοι ή οτιδήποτε άλλο θέλουμε εμείς; Το να μπορούμε να επιλέξουμε σε ποιο Θεό θέλουμε να πιστεύουμε και αν θέλουμε να πιστεύουμε πρέπει να είναι δική μας επιλογή, όχι των άλλων. Είναι καιρός η κυβέρνηση να αφήσει όλα τα λουλουδια να ανθίσουν, όχι μόνο τα δικά της. «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα» τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και νομίζω πως θα συμφωνήσω μαζί του.

Είναι απαράδεκτο και μη δημοκρατικό το να μαθαίνεις και μάλιστα σε μικρή ηλικία να γίνεσαι με το ζόρι πιστός σε μία θρησκεία. Η εθνικιστική αντίληψη θεωρεί ότι δεν μπορείς να είσαι Έλληνας χωρίς να είσαι Χριστιανός. Μόνο που κάποιος μπορεί να είναι Έλληνας πιστεύοντας σε οποιονδήποτε θεό ή ακόμα και σε κανένα.

Κάποιοι θα έλεγαν ότι υπάρχει και η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών αν δε θες να το παρακολουθήσεις. Σωστό αυτό αλλά μήπως μετά κάποιοι λίγοι (αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν) καθηγητές θα σε βλέπουν και θα σκέφτονται: «Αυτός εκεί ο άθεος κομμουνιστής πήρε απαλλαγή από τα Θρησκευτικά. Θα του ρίξω και εγώ ένα οχτάρι για να βάλει μυαλό!!!»; Επίσης γιατί εγώ να βολοδέρνω στο προαύλιο σαν την άδικη κατάρα την ώρα των Θρησκευτικών και να μην κάνω κάποιο άλλο μάθημα;

Το καλύτερο σχόλιο που έχω ακούσει ποτέ για τα Θρησκευτικά είναι το εξής: « Θρησκευτικά ; Μα καλά πως γίνεται να βαθμολογήσεις την πίστη του άλλου; » Έλα ντε. Που άμα το πεις αυτό σε κανέναν περίεργο παπά θα σε κοιτάει σαν είσαι εξωγήινος. Η πίστη δε βαθμολογείται. Ή πιστεύεις ή δε πιστεύεις. Τα άλλα είναι ιστορίες για αγρίους.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε και τους ετερόθρησκους συμμαθητές μας που μπορεί να στιγματίζονται από τη μη συμμετοχή τους στο μάθημα των Θρησκευτικών. Το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να εξαφανιστεί από τα σχολεία και να αντικατασταθεί από ένα μάθημα Θρησκειολογίας όπου θα μπορείς να μαθαίνεις την ιστορία και τον κοινωνικό ρόλο των θρησκειών και των Εκκλησιών συμπεριλαμβανομένης και της Χριστιανικής. Επίσης είναι σημαντικό η κάθε θρησκεία να διδάσκεται από διαφορετικό καθηγητή έτσι ώστε το μάθημα να είναι αντικειμενικό. Μία άλλη λύση θα ήταν το μάθημα των Θρησκευτικών να γίνει μάθημα επιλογής. Να μπορούμε δηλαδή να το διαλέξουμε ,όπως διαλέγουμε τα καλλιτεχνικά ή την Πληροφορική .Είναι σημαντικό επίσης να σταματήσουν άμεσα οι υποχρεωτικοί εκκλησιασμοί.

Το σημαντικότερο όμως είναι πως το όλο θέμα των Θρησκευτικών έχει άμεση σχέση με τον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους. Δεν είναι δυνατόν σε μία χώρα τον 21ο αιώνα, το κράτος να παίρνει γραμμή από την Εκκλησία. Τόσο επί Νέας Δημοκρατίας όσο και επί ΠΑΣΟΚ δεν έγινε κανένα βήμα για να επιτευχθεί ο διαχωρισμός. Αξιοπρόσεκτη είναι επίσης η σιωπή και η μη προβολή του θέματος από το ΚΚΕ. Ο διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, παραδοσιακά είναι αίτημα της Αριστεράς . Αγγίζει όμως και μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας που εμπνέονται από τις αρχές του διαφωτισμού και θα μπορούσαν να συστρατευτούν σε μια κατεύθυνση απεγκλωβισμού της Ελληνικής κοινωνίας από Μεσαιωνικές και φονταμενταλιστικές απόψεις (βιβλίο Ιστορίας ΣΤ Δημοτικού, γάμος ομοφυλόφιλων, καύση νεκρών και γενικά παρεμβάσεις της Εκκλησίας στην πολιτική ζωή του τόπου) .